Eski Türklerde devlet. ..

İl,
El, 

Eski Türklerde devlet.

Eski Türkçe’de ülke, vilayet.

Batı Türkçesi’nde el.

Son dönemlerde vilayet karşılığı olarak yeniden kullanılmaya başlanmıştır.

Vilayet kelimesi, Farsça’ya, Arapça’ya ve Kafkas dillerine de geçmiştir.

Bir ülkenin bir vali yönetimindeki en önemli idari bölümü, vilayet.

Eski Türkçede ve Halk ağzı ile el, ülke, yurt, memleket, diyar.

Devlet, toplum, il.

İl, el, yer, yöre, ülke.

Yurt, Vilayet, Ülke,

Memleket

Arı sürüsü.

Ülkenin vali yönetimindeki bölümü, vilayet

Şehrin niteliklerini taşıyan büyük yerleşim yeri.

Ülke, yurt. 

Oblast,

Yurt, memleket

Diyar, iklim, memleket, ülke, yurt, vilayet. 

Halk, ahali, kendisine yabancı olanlar, başkası. 

Hısım, akraba, yabancı olmayan, dost, yar. 

Oba, aşiret.

Aygucı, Eski Türklerde, devlet işlerinde en yüksek memurluklardan biri.