At yelesi ...

Yal,

Yuba,
At yelesi,
İng. mane, 

Fr. crinière
Gaziantep yöresinde atın yelesine yal adı verilir.  Atların boyunlarının üst tarafı boyunca uzanan uzun kıllar, yuba.


Büş,  
Frasça, Büş.
At yelesi. 
Urf, 
At yelesi.  
Arapça, urf,  يله

At, atgillerden, binek hayvanı olarak kullanılan, arabaya, çifte koşulan, gücünden yararlanılan memeli bir hayvandır. Atların ensesinde veya boynunda bulunan uzun kıllara yele denir. 

Atın bilimsel adı Equus caballus’tur. 
Arapça, Esb denir.
İng. horse.
Frn. cheval.
Alm. Pferd.
İtalyanca, cavallo.

Erkek At; Aygır, 
Yük çeken at; Beygir, 
Koşum atlarının erkeğine; Beygir,
Dişi At; Kısrak, (Bazı yörelerde Gölük denir)
Atın yavrusu; Tay, 
Yeni doğmuş yavru at; Kulun, 
Atın testisleri bir operasyaonla alınan at; Burulmuş erkek at, İğdiş, 
Başıboş gezen at; Hergele, 


Türkler atlarına ayrıca şu isimleri de vermişlerdir; 
Ilgar atı (önemli haberleri getiren hızlı ve dayanıklı), 
Menzil atı (posta atı), 
Cenk atı (akıncı atı), 
Koşu atı (yarışlarda kullanılan), 
Av atı, 
Semer atı (yük atları), 
Alay atı (merasimlerde komutan atı), 
Araba atı, 
Yedek atı (süvari yedeklerine verilen atlar), 
Aşı atı (aygır olarak kullanılanlar) 

Erkek eşek ile kısrak çiftleştirilirse Katır elde edilir. 
Aygır at ile dişi eşeğin çiftleştirilmesinden Bardo denen katır çeşidi elde edilir. 
Her iki melez de kendi aralarında üremezler. 
Katır, bardodan daha dayanıklıdır.

AT, ESB, FERS